بررسی تصحیح عبهرالعاشقین (کربن- معین) از نگاه بایستههای تصحیح
Authors
Abstract:
عبهرالعاشقین نوشتة روزبهان بقلی، عارف بزرگ سدۀ ششم، یکی از مهمترین آثار عرفانی فارسی است که از نگاه آموزههای عرفانی و نثر فارسی جایگاه شایانی دارد. این کتاب در سال 1337 به همّت هانری کربن و محمّد معین، بر پایۀ دو نسخۀ ناقص و پرغلط تصحیح و منتشر شد و با وجود تصحیح دیگری به کوشش جواد نوربخش، تا امروز همین تصحیح موردتوجّه پژوهشگران بوده و بیشتر کارهایی که بر بنیاد این کتاب انجام گرفته، بر پایۀ همین تصحیح بوده است. پژوهش حاضر نشان میدهد که این تصحیح در چه پایه و مایهای است و صحّت و اعتبار آن چه اندازه است؟ بدینمنظور، به شیوۀ تحلیلی و توصیفی و بر بنیاد بایستگیهای تصحیح خوب، این تصحیح را بررسیده و با مقایسۀ آن با نسخ تازهای که در دسترس مصحّحان نبوده است، به این نتیجه رسیدهایم که این تصحیح با همة کوششهای مصحّحان، به دلیل نبود نسخههای صحیح و بدخوانیهای فراوان، دستخوش افتادگیهای بسیار، افزودگیهای نابهجا، کژخوانیهای فراوان و ... است و نیز فقدان تعلیقات و توضیحاتی برای حل دشواریها، ذکرنکردن منابع اقوال و اشعار منقول در متن و نداشتن فهرستهای کارگشا، ازجمله ایرادها و کمبودهای دیگری است که تصحیح علمی تازهای از این متن مهم را ضروری میسازد.
similar resources
روش دکتر معین در تصحیح متون فارسی
روش تصحیح متون فارسی و چاپ نسخههایی پالوده و نزدیک به متن اصلی درایران مدیون کوششها و تیزبینی کسانی چون علامه دهخدا، علامه قزوینی و دکتر محمد معین است. از آنجا که اصل روش تصحیح بر پایهی دقت علمی و امانتداری نهاده شده است، در این مقاله سعی شده فعالیتها و آثار تصحیحی استاد معین با استناد به منابع و مأخذ برای اهل تحقیق و دانش دوستان به خصوص دانشجویان ادبیات فارسی معرفی شود، لذا سعی شد با استن...
full textتصحیح متون از منظر اطّلاعشناسی
اطّلاعشناسی دانشی نوپاست در حوزۀ علم اطّلاعات و دانششناسی (کتابداری و اطّلاعرسانی سابق) از یک سو، و فلسفۀ اطّلاعات از سوی دیگر. روش آن، با عنوان روش تحلیل اطّلاعشناختی (رتا)، شامل مجموعه عملیاتی است در شش مرحله که میکوشد تا وضع کلّی فضای یک شیء یا پدیده را از حیث اطّلاعمندی مشخص سازد. این روش ظرفیتها و قابلیتهایی دارد که در حوزههای مختلف دانش و از طریق مطالعات میانرشتهای نمایان میشوند و تص...
full textتصحیح بیتهایی از دیوان عنصری
ضرورت تصحیح دوباره برخی متنهای نظم و نثر فارسی بهویژه متنهای پیش از حمله مغول حقیقتی است انکارناپذیر. شوربختانه مشکل اصلی متنهای تصحیح شده، تنها نبود و یا به کار نگرفتن دستنویسهای معتبر نیست بلکه علت را باید در شیوه کار مصححان و بیتوجهی ایشان به پارهای از اصول ادبیاتی و زبانشناختی جست و جو کرد؛ اصولی که غفلت از آن ها در تصحیح دیوان عنصری نیز روی داده و سبب شده است متن سرودههای این سخنو...
full textMy Resources
Journal title
volume 7 issue 2
pages 41- 60
publication date 2018-02-20
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023